Oorspronkelijk gepubliceerd in oktober 2024
Dylan in Dubbelconcert
Bob Dylan heeft gisteren, 29 oktober 2024, onaangekondigd twee concerten gegeven in de Lotto Arena. Je vraagt je af hoe hij het nog doet op zijn leeftijd, want hij is er ondertussen 83.
Het eerste optreden is beschreven door Tom Heremans in "De Standaard". Misschien stond alles die eerste keer nog niet helemaal op punt, maar Tom is wel erg hard voor de bejaarde zanger: "Neem die man zijn piano af" is de titel van zijn stukje. Hij begint met de vaststelling dat Dylan nooit een virtuoze muzikant is geweest: noch op gitaar, noch op mondharmonica, en zeker niet op de piano. En toch staat hij voortdurend op die piano te tokkelen, "alsof een boos kind een speeltje van Fisher Price staat te molesteren" schrijft Tom. "Hij rijdt er al zijn concerten mee in de vernieling". Verder ook: Dylan treedt al jarenlang op met zijn band, en je zou dus denken dat ze nu ongeveer op elkaar ingespeeld zijn maar nee, "nog lukt het hen niet een solide basis te leggen onder zijn getingeltangel". Pas wanneer Dylan tijdens het concert naast zijn piano verschijnt, wordt het beter, aldus Tom. Omdat hij er dan niet op spelen kan.
Al bij al was het een "futloos" concert met "bloedeloze, minimalistische, repetitieve blueslicks, anderhalf uur lang". En "zodra het er ook maar even op leek dat de band een groove zou vinden, kwam Dylan daar met zijn amechtige, houterige, drammerige gehamer op de toetsen doorheen fietsen". Je zou voor minder.
Dylan krijgt voor dit mislukte eerste concert twee sterren op vijf van "De Standaard".
De tweede uitvoering van de avond is gelukkig in niets te vergelijken met de première. Ewoud Ceulemans getuigt in "De Morgen" dat de Nobelprijswinnaar dit keer "opvallend vitaal" oogt. Wanneer hij met zijn mondharmonica "een stroomstoot door het uitstekende nieuwe arrangement van 'Desolation Row'" jaagt en de piano "elegant danst" in 'Highway 61 Revisited', klinkt het een pak virtuozer dan enkele uren voordien.
Dat Dylan en zijn band nu eindelijk wel op elkaar zijn ingespeeld, blijkt ook uit "False Prophet", waar Dylan het nummer met "dwarse pianoakkoorden" een andere richting uitstuurt terwijl zijn band zich "moeiteloos aanpast".
Besluit: Bob Dylan blijft onnavolgbaar, behalve voor zijn eigen muzikanten. Niet dat alles de hele tijd feilloos klonk, maar "in de Lotto Arena kwam Bob Dylan er ons fijntjes aan herinneren dat hij verre van dood en begraven is". Vier sterren op vijf, met de groeten van "De Morgen"!
Welk van beide concerten Dennis Van Goethem van "Het Nieuwsblad" heeft bijgewoond, is niet onmiddellijk duidelijk. Dennis begint zijn verslag met deze adembenemende klepper: "Bezoek van Zijne Norsheid neigt weleens vaker naar een Blijde Intrede. Grijze wijzen die van heinde en ver samenkomen. Pelgrims die worden verwelkomd door buskende straatmuzikanten. Verbroedering ter hoogte van de lockers, waar een meereizende Amerikaan het geloof predikt aan de pas gedoopten. En zelfs eerbiedige stilte in de mannentoiletten.". Ik zou het ook zo doen als ik de bus naar de Lotto Arena had gemist en toch iets moest schrijven. En wat denkt u van deze nog verder inleidende woorden vooraf: "Bob Dylan (83) speelde in Antwerpen voor een keer wél hits, maar vertimmerde ze nog nukkiger dan anders. Ach ja, Jezus was ook een schrijnwerkerszoon." En deze: "Een Dylan-concert is als een te heet bad. Ga je erin zitten, dan doet het pijn, maar eens gewend aan de hitte kan je ook genieten." We konden het zelf niet beter schrijven maar ... is Dennis er echt geweest? Waarom schrijft hij dan zo weinig over het concert zelf?
Hij was er wel degelijk! zegt u als Nieuwsbladlezer, want elders schrijft Dennis: "dat hij (Bob Dylan dus) de halve show met één elleboog op de piano leunde, lag eerder aan de rijpe jaren. Dat hij systematisch sloeg op de toetsen, en niet speelde, kan je nog bezwaarlijk een jeugdzonde noemen". Dat verzin je niet zomaar.
Maar ... als Dennis daarop besluit dat "de Lotto Arena vervelde (...) tot een houtshop, zij het van brandhout, zij het van degelijk eik." ... dan komt de twijfel weer in ons op want die was er toch ook niet, die houtshop? Noch Tom, noch Ewoud maken er melding van en toch schrijft Dennis erover alsof hij 'm met eigen ogen gezien heeft. Zoals die elleboog.
Ach, we onthouden vooral dat de grote Bob Dylan op 29 oktober zijn Belgische fans heeft verblijd met een dubbelconcert en dat hij beter werd naarmate de avond vorderde. Ja, zo kunnen we het wel samenvatten.