Oorspronkelijk gepubliceerd in juni 2024
Niet te begrijpen
Na de fikse pandoering van de VLD bij de federale, Vlaamse en Europese verkiezingen (9 juni 2024), zijn de journalisten er als de kippen bij om hun oor te luisteren te leggen bij de gewone liberaal. Het Brakelse café "Liberty", eigendom van -zoals wel meer in de gemeente- de familie De Croo, is daarvoor de geknipte locatie. Het verslag van de trip is te lezen in "De Tijd".
Stamgast Peter H. (zijn naam wordt voluit vermeld in de krant) is, zo lezen wij, "enorm verrast door het zware verlies van de premier in deze blauwe burcht". Hij heeft er niettemin een verklaring voor: "(...) we hebben Alexander hier heel weinig gezien. (...) Wat ik hier rond mij hoor, is dat veel mensen zich in de steek gelaten voelen".
Zo staat het zwart op roze in "De Tijd". De journalist heeft echter over het hoofd gezien dat hij "stamgast Peter H." niet alleen om zijn mening heeft gevraagd, maar dat diezelfde Peter toevallig ook geabonneerd is op "De Tijd". Dat hij, met andere woorden, als abonnee uit eerste bron kan vernemen wat hem in de mond wordt gelegd. Bovendien kan hij erop reageren ook! In de onlinekrant dan wel; "De Tijd" heeft deze mogelijkheid ondertussen afgeschaft maar toen kon het nog en Peter maakt er dankbaar gebruik van.
In een eerste reactie in de lezersrubriek zet hij de puntjes op de i: "Ik ben geen stamgast in café Liberty. Ik kom er occasioneel." Voila, dat is rechtgezet ten overstaan van de abonnees. In een tweede commentaar gaat hij in op de bewering dat hij enorm was verrast door het zware verlies van de premier. "Ik was totaal niet verwonderd dat Open VLD de dieperik is in gegaan", schrijft hij.
Hij kan het weten, want hij was erbij toen het gezegd werd. Het relaas van de journalist wordt dus best met een korrel zout genomen. Gelukkig maken nog andere "stamgasten" hun opwachting in de krant. "Veel van die zwarten krijgen alles en doen niets", zegt nummer twee. En nummer drie laat zich ontvallen dat sommige van die mannen van ’s morgens tot ’s avonds op café zitten en toch nog een uitkering krijgen, en dat de mensen dat niet meer pikken. Helaas! De woorden van deze man verliezen aan gewicht doordat hij op het moment dat hij dit zegt, zelf een slok neemt van zijn glas. Net dan! Ja, sommige journalisten hebben het geluk altijd aan hun zijde. Samengevat valt de overwinning van het Vlaams Belang in café "Liberty" te Brakel minder uit de lucht dan eerst werd gedacht.
Daar stopt het niet, in "De Tijd". Er is ook nog eerste schepen Marleen Gyselinck die zich, voor alle duidelijkheid, elders bevindt, niet in de "Liberty". Schepen Marleen begrijpt het nog altijd niet. "Alexander heeft de coronacrisis bezworen en de regering bijeengehouden, terwijl om ons heen oorlogen uitbraken", zegt ze in de krant. Wat Brakel zelf betreft: "Dit is een vrij rijke gemeente, er zijn weinig migranten en het is hier veilig. Als er problemen zijn, proberen we die meteen op te lossen. Wat kan je als politicus meer doen?".
Hij is niet te vatten, die gewone mens. Daarom wendt de journalist zich ten langen leste tot Herman De Croo, vader van. En ja, die ziet wel degelijk verklaringen voor de slechte uitslag. "Misschien hebben we als partij te weinig in de verf gezet wat we gerealiseerd hebben, zoals het optrekken van de pensioenen voor zelfstandigen", zegt hij. Kort van stof als hij is, houdt De Croo het bij dit voorbeeld en laat hij de rest over als oefening voor de lezer. Daarnaast is er nog de volksaard van de Vlaming die in de weg zit. De regio is in het verleden zo vaak bezet geweest dat die Vlaming nu tegen de liberalen heeft gestemd, het symbool van de ongewenste bezetter. "Foert!" zegt hij tegen zijn heerschers, de liberale partij. "En wellicht zijn wij daar nu het slachtoffer van.", besluit De Croo.
Dit was Brakel. Alles is gezegd, terug dus naar Brussel.