Oorspronkelijk gepubliceerd in februari 2024

Femke en Charline

Vorige week kwam Femke Van den Driessche opnieuw in de actualiteit, naar aanleiding van het wereldkampioenschap veldrijden. Kent u haar nog? Wij wel, van het wereldkampioenschap voor -23 jarigen in 2016 te Zolder.

2016

Als Belgisch en Europees kampioene start Femke als favoriet, maar al snel gaat het mis: haar voet schiet uit de haak en ondanks een remonte, geeft ze uiteindelijk ontgoocheld op.

Er zijn echter ergere dingen in het leven. Het feit bijvoorbeeld dat de UCI, de wielerbond, die dag voor de allereerste keer met een iPad de fietsen in de materiaalzone controleert op verborgen hulpmiddelen. Bij een van Femkes fietsen begint het scherm van het toestel te knipperen. De fiets wordt meteen verzegeld en meegenomen. Er blijken elektrische kabels in de buizen te zitten en de trapas (die op deze fiets niet kan worden verwijderd) herbergt een motortje.

Femke en haar entourage hebben al snel een verklaring voor het incident. De fiets is niet van haar. 't Is te zeggen, haar naam staat op het kader, maar ze heeft 'm een jaar eerder verkocht aan Nico, een vriend van haar broer, die soms meereed met hen op de training. Nico heeft eerder die dag "een toerke" gedaan op het circuit van het wereldkampioenschap en heeft zijn fiets nadien onachtzaam tegen de materiaalwagen geparkeerd. De mecaniciens, die de fiets herkenden als die van Femke, hebben het vehikel schoongemaakt als vanouds en klaargezet voor Femkes wedstrijd, onwetend van het motortje waarmee het door Nico is opgewaardeerd.

(Femke heeft de fiets niet gebruikt tijdens het kampioenschap zelf. Het omgekeerde zou verbazen, want de officials zijn er al na de eerste ronde mee weg.)

Als gevolg van het incident wordt Femke 6 jaar geschorst. Ze stopt met wielrennen.

De waarheid, niets dan

Spreekt Femke de waarheid wanneer zij nadien haar verhaal doet voor de camera? Weet zij echt niets van het motortje in de fiets die voor haar klaarstond? De Morgen (01feb2016) laat "lichaamstaalexpert" Dana Ketels erover oordelen. Femkes lichaamstaal, aldus Ketels, doet vermoeden dat haar emoties oprecht zijn. Want "haar woorden komen gelijktijdig met haar non-verbale taal en daarom ben ik geneigd om haar te geloven. Indien ze zou liegen, zou ze haar hoofd schudden na haar woorden. Het klopt, wat we te zien krijgen. Ik denk dat ze het echt niet wist.".

We zijn nu 2024 en ik herinner mij nog heel goed wat ik dacht toen ik Femke in 2016 op televisie bezig zag: dat ze het hèèl goed wist. Een journalist vroeg haar of ze dacht dat haar wielercarrière hiermee voorbij was. Femke (we schrijven het hier droogweg, maar ze was natuurlijk erg geëmotioneerd) haalde gelaten haar schouders op en zei dat ze dacht van wel. "Ik heb er echt voor geleefd. Nu denk ik dat mijn carrière voorbij is, al hoop ik op een tweede kans."

De verdediging van Charline Van Snick

"Ik begrijp niet hoe dit is kunnen gebeuren. Ik ga er alles aan doen om mijn onschuld te bewijzen. (...) Judo is voor mij een levensproject. Ik volg een ethische code. Om dan naar doping te grijpen, staat daar helemaal haaks op. Dat zou het einde betekenen van mijn dromen, mijn werk en nog vele andere dingen."

"Naar Rio ging ik als medaillekandidate. Ik wist dus dat ik gecontroleerd zou worden. Wie mij kent, weet dat ik nooit zoiets zou doen."

Charline Van Snick heeft quasi-onmiddellijk een haartest laten uitvoeren door prof. Tytgat. Ook die vond een heel recente (minuscule) hoeveelheid cocaine in het staal. Het was het enige spoor in twee jaar onverdroten haargroei, met andere woorden: een accidentele contaminatie. Waar ze die had opgedaan, is nooit achterhaald, maar Charline Van Snick had niets met cocaine.

Zo reageer je niet als je vals beschuldigd wordt. Ik verwijs naar Charline Van Snick, de judoka die in 2013 haar medaille verloor toen men een spoor van cocaïne vond in haar bloed. Charline (die eerder deze week -feb 2024- heeft laten weten dat ze stopt met judo en daardoor ook even in het nieuws kwam) reageerde heel anders dan Femke. Strijdlustig. De kern van haar betoog was: "Ik ga er alles aan doen om mijn onschuld te bewijzen."

Als iemand aan Charline in 2013 had gevraagd of ze dacht dat haar carrière nu ten einde was, zou ze dan hebben geantwoord "ik denk het wel, al hoop ik dat ik nog ooit opnieuw mag"? Nee, ze moest en zou bewijzen dat ze nooit cocaïne genomen had. Ze ging alleen voor eerherstel. Dat is de reactie van iemand die ten onrechte beschuldigd wordt.

Voor Femke stonden ook de andere sterren niet goed. Het valt op dat Nico, de vriend die wordt opgevoerd, tijdens en na de feiten niet bereikbaar is voor commentaar. Hij neemt zijn telefoon niet op en belt ook niet terug. We horen zijn verhaal dus alleen via-via. Eén keer roept hij vanop de oprit van zijn huis naar de verzamelde journalisten dat het zijn fiets was en dat is het. "Uit beeld blijven" is natuurlijk de beste optie als je een verhaal moet brengen dat met haken en ogen aan elkaar hangt, want voor je het weet, raak je verstrikt in een kluwen van tegenspraak. Wat kan je antwoorden op vragen zoals:

-ben je even groot als Femke? Waarom kocht je haar (dames)fiets?
-hoeveel heb je Femke betaald voor die fiets? Heb je een rekeninguittreksel hiervan?
-waarom werd het motortje zo goed verborgen? Waarom kon je er na de installatie niet meer aan zonder de trapas te beschadigen?
-hoe schakelde je het motortje in en uit?
-etc.

Bij het nalezen van wat ik hier net geschreven heb, zie ik de webpagina van Sporza.be (06feb2024)), waar Rudy De Bie en Jos Smets terugkijken op het gebeuren. Ze stonden erbij toen de fiets uit elkaar werd gehaald. Wat het verhaal van Nico betreft, zegt Smets: "... toen hij moest tonen hoe de motor gestart moest worden, slaagde hij daar niet in. En dan stopte dat verhaal al snel". Het is niet de enige indicatie dat het verhaal van Nico niet klopt. Het frame van de fiets is pas enkele maanden voor het WK in productie gebracht door de fabrikant -Femke kan het dus moeilijk een jaar eerder hebben doorverkocht. En de fiets woog door het motortje 1.5 kilo zwaarder dan de identieke andere fiets(en) van Femke. Alsof de mecaniciens niet zouden hebben gemerkt dat er iets niet klopte.

En heeft er niemand van het team gemerkt dat er plots een extra fiets voor Femke klaarstond? Een die dus niet van haar was?

Als Femke echt de waarheid sprak, dan had ze die vriend, Nico, onmiddellijk voor de camera's gesleurd zodat hij de ongerijmdheden in zijn verhaal kon weerleggen. Nico zou niets liever willen, want als je door een stommiteit de carrière van de zus van je vriend naar de vaantjes dreigt te helpen, doe je er normaalgesproken alles aan om dit recht te zetten. Alles! Het feit dat hij zijn verhaal niet eens wil toelichten, zegt dus op zich al genoeg.

Er duiken ook beelden op van Femkes verbazingwekkende beklimming van de Koppenberg in november van het jaar voordien. Het vermoeden is dat het niet op eigen kracht gebeurde. Bergop was ze 10 seconden sneller, bergaf 17 seconden trager dan de concurrentie.

2024

Femke is op dit moment mama van twee kinderen en werkt bij haar ouders in de zaak. Over het incident wil ze niet meer praten. Ze is content met haar leven.

Jos Smets verwoordt het tegen Sporza als volgt: "Femke was een heel beleefd en vriendelijk meisje. Ik kan daar eigenlijk niets negatiefs over vertellen. Een fijn karakter, ook in de ploeg, nooit miserie, altijd correct. Ze is nu gelukkig en ik hoop dat ze dat kan blijven".

Nico (die nog contact heeft met Femke) blijft erbij dat het zijn fiets was. Acht jaar na de feiten zegt hij het als volgt aan Sporza: "Ik had die overgekocht van Femke. Zo had ik een goeie fiets om mee te gaan op training omdat ik voelde dat ik niet meer de conditie had om mee te kunnen. Daarom had ik online een mountainbike gekocht. Ik heb die dan ontmanteld en heb dat motortje ingebouwd in die fiets."

Het valt mij op dat alle betrokkenen hun best doen om onder het maaiveld te blijven. Geen ronkende verklaringen, geen geding voor het Europees hof, geen rechten van de mens, niets dat de boel nog kan oppoken. Als u het mij vraagt: ze weten dat ze er heel goed vanaf zijn gekomen.