Oorspronkelijk gepubliceerd in juni 2025
Ach Sabrina
Vroeger, toen elke markt nog zijn eigen bioscoop had en soms twee, werden de grote films, de blockbusters, aangekondigd via affiches in de inkomhal van het bioscoopgebouw. Op die manier konden wij onszelf al verkneukelen in de films die het jaar nadien ter plaatse zouden worden vertoond. Wie zo lang niet kon wachten, moest naar Antwerpen of een andere grote stad, waar de tickets veel duurder waren. Pas wanneer ze er "in 't stad" waren op uitgekeken, vonden de filmkopieën hun weg naar de kleinere cinema's.
Het waren niet alleen blockbusters die de bioscoophal sierden. In de meeste cinema's werd er ook permanent reclame gemaakt voor seksfilms. Die waren tijdloos, in deze zin; ze werden nog diezelfde avond vertoond, gewoonlijk vanaf 22.30h (*). Dikwijls ging het om dames in legeruniform die hun uniform /flarden ervan in de strijd waren verloren. Op de achtergrond stonden streng kijkende mannen, meedogenloze binken, met een kepie en geschut, gezeten in legerjeeps etc. In het leger kon alles.
De dames mochten dan wel stukken van hun uniform zijn kwijtgespeeld, de plaatselijke bioscoop was zo voorkomend om de vrijgekomen gedeelten te overplakken met tape, om de voorbijwandelende burger niet te choqueren.
Ikzelf stond reeds op jonge leeftijd open voor alles. Toch wekten de plaatselijke afbeeldingen weinig emotie in mij op. Het was niet aantrekkelijk, mijn fantasie werd er niet door geprikkeld. Maar ik nam er ook geen aanstoot aan. Het hoorde bij de cinema op de markt.
Deze inleiding brengt mij naar 2025 en Sabrina Carpenter. Tot voor kort had ik nog nooit van deze jongedame gehoord. Maar nu heeft ze een nieuw album uit -eentje met een hoes. Sommige kranten besteden veel aandacht aan die hoes. Hier is ze:
Wellicht verwart De Standaard Sabrina Carpenter met Marilyn Monroe? Die kijkt wel recht in de camera en ze heeft haar mond ook licht geopend. Of ze net iets wilde zeggen, kan niet meer worden achterhaald.
Afbeelding 1: de originele hoes van Sabrina Carpenters nieuwste album, "Man's best friend". Naar aanleiding van deze foto schrijft De Standaard: "Carpenter kijkt recht in de camera, de mond licht geopend, alsof ze net iets wilde zeggen."
Deze prent doet mij denken aan de bioscoopaffiches waarover ik net sprak. Alleen is ze veel choquerender dan het sadomasochisme en de gesuggereerde seks van toen. Sommigen noemen deze prent ronduit "vrouwonvriendelijk en seksistisch", meldt Het Laatste Nieuws (HLN).
Andere reacties gebruiken termen als verontrustend en grensoverschrijdend. Nog iemand anders richt zich vanuit haar TikTok-perspectief rechtstreeks tot Sabrina met de woorden “Ik wil niet zien hoe een man jou aan je haren meesleurt, sta alsjeblieft op”.
De Standaard, altijd van de partij bij excessen, weet te melden dat "Glasgow Women’s Aid" (dat zou een Schotse organisatie zijn voor slachtoffers van huiselijk geweld) op Facebook de cover als een symbool van “achteruitgang” aanmerkt: “Het is een terugkeer naar de aloude clichés die vrouwen herleiden tot huisdieren, accessoires en objecten terwijl ze geweld en controle promoten”.
Niet iedereen op de sociale media (want dat is de bron van zowel HLN als DS) is het eens met deze kritiek. Zij zien iets heel anders in deze prent. Een feministisch statement bijvoorbeeld. "Sabrina Carpenter portretteert de verwachtingen waaraan vrouwen moeten voldoen op een satirische manier. Ze speelt in op de ideologie dat vrouwen afhankelijk zijn van mannen.".
Enzovoort enzovoort.
Het dilemma
Wij, wij kunnen het ons veroorloven om onze neus uit dit wespennest te houden. Een krant zoals Het Laatste Nieuws kan dat natuurlijk niet wanneer deze foto zovele commentaren veroorzaakt op sociale media. Het Laatste Nieuws moet dus tonen waarover de hetze gaat. En dit zonder hun lezerspubliek te choqueren. De oplossing die zij hiervoor hebben gevonden is deze:
Afbeelding 2: De spraakmakende hoes. Uitsnede copyright Het Laatste Nieuws.
Als u dit censuur vindt, dan bent u niet goed wijs. Alles is er nog steeds: de hand, het haar, de broekspijp en Sabrina zelf. Als ouder kan je dit duiden als "Sabrina was een lens verloren maar ze heeft ze net teruggevonden. Wat een geluk.". Niemand kan zich hierdoor verontwaardigd voelen. Je wil toch dat Sabrina kan zien?
De Standaard komt, onafhankelijk van Het Laatste Nieuws (daar ben ik zeker van), tot nog een andere oplossing. De hand en de harige klimop, ze zijn verdwenen, maar in ruil krijgt de oudere lezer een stuk been en een klein stukje stiletto:
Afbeelding 3: De spraakmakende hoes. Uitsnede copyright De Standaard.
Welke van de twee uitsneden is de beste? Ik durf er mij niet over uit te spreken. Ik vind het jammer dat die hand er niet meer bij is in "De Standaard", maar anderzijds mogen Sabrina's benen er zijn en daarin ontgoochelt "Het Laatste Nieuws". Ik hoed mij dus voor een eindoordeel maar ik ben beide kranten dankbaar dat zij mij, elk op hun eigen manier, hebben weten te beschermen tegen de brutaliteit van de originele prent.
(*) zo meen ik me te herinneren.
