Oorspronkelijk gepubliceerd in mei 2025
Wonder boven wonder
Woensdag kregen wij op onze geliefde staatszender de eerste aflevering te zien van "Wonder boven wonder", een gloednieuwe televisiereeks rond drie mentalisten. Het trio probeert een moeder (Hilde) en dochter (Karen) op een originele manier te herenigen nadat ze elkaar drie jaar niet hebben gezien. (Karen woont nl. in Australië.) Het valt niet overal in goede aarde. "Bij de openbare omroep is men van mening dat er nog niet genoeg feelgoodprogramma’s zijn", schrijft de freelancer-van-dienst in De Standaard.
Je bent er niet bij
Je krijgt als kijker meestal maar een deel van het gebeuren te zien en daar wringt het soms. "In een zaalshow zie je de magie nog voor je eigen ogen gebeuren, maar op televisie blijf je -vaak ongewild- toch sceptisch", zegt Gazet van Antwerpen. "De bedenkers van Wonder boven wonder hadden de drie gedachtelezers beter achtergelaten op de corporate events die hun natuurlijke habitat vormen.", zo klinkt de vermoedelijk zelfde gedachte in De Standaard.
Dat is voor mij de zwakte van het programma: je weet niet welke informatie niet wordt getoond. Er zijn echter twee dingen die kunnen helpen in het doorgronden van truken zoals hier. Vooreerst moet je je altijd afvragen wat een schijnbaar overbodig attribuut in een verhaal komt doen. In deze uitzending mochten twee meisjes willekeurig een dier kiezen in de zoo, en als ze het juiste kozen -we slaan de details over- kregen ze een televisie cadeau, een met een very groot scherm. Dat de mentalisten die televisie de hele tijd meezeulen terwijl de meisjes op zoek gaan naar een geschikt dier, is natuurlijk geen bijkomstigheid.
Daarnaast is er de setting. Als moeder Hilde in Antwerpen-Centraal een "willekeurige trein" mag kiezen om er nadien aan een "willekeurige halte" uit te stappen, besef dan dat ze de filmploeg niet zal laten wachten op een trein die pas twee uur later vertrekt en ook dat zij die naar Welkenraedt aan zich zal laten voorbijgaan. Daarbij nog een goed gesprek -of een uitgesponnen truc- onderweg in de treincoupé en de haltes vliegen voorbij!
De hereniging tussen moeder en dochter is de rode draad in de uitzending, maar tussendoor vermaakt het drietal mentalisten de kijkers ook met gedachtetrucs. In een ervan wordt moeder Hilde verzocht om, voor de fun, drie keer op rij een balletje in een van haar handen te verbergen. Wonder boven wonder slagen de mentalisten erin om elke keer de juiste hand te raden. Niet omdat haar ene vuist soms een tikkeltje bolvormiger oogt dan de andere of rood ziet van de kramp, maar omdat de meeste mensen het balletje de eerste keer in hun niet-dominante hand verbergen (links voor de meesten onder ons) en de tweede keer zelden van hand veranderen. En wanneer de mentalisten na die tweede keer vertellen dat 90% de derde keer wel verandert maar dat Hilde vrij is om te doen wat ze wil, dan kan je raden dat Hilde, die er in eerste instantie inderdaad aan dacht om te veranderen en vervolgens overwoog om het niet te doen, ten slotte toch verandert -om het gevoel van manipulatie te counteren. Volgt u nog? Troost u: "de gasten (...) zijn er eigenlijk alleen om zo zichtbaar mogelijk onder de indruk te zijn van de trucs van de mentalisten.", aldus De Standaard.
Uiteindelijk komen moeder en dochter, schijnbaar onafhankelijk van elkaar, in krek dezelfde Kortrijkse "tarterie" terecht. Het weerzien na al die jaren ontlokt hen natuurlijk de nodige tranen, maar De Standaard laat zich niet inpakken: "Het enige dat ze [de kandidaten] in ruil moeten doen, is aan het einde van de aflevering een flink potje huilen. Het gaat hier immers om hartverwarmende televisie, en het succes daarvan wordt nu eenmaal in hoeveelheden traanvocht gemeten."
De reacties van omstaanders kan goede goocheltelevisie opleveren, zo weet de krant er nog aan toe te voegen, "zoals David Blaine jaren geleden al [bewees] met shows als Street magic en Magic man". Want "de Amerikaanse goochelaar en mentalist [liet] de verbazing van zijn publiek voor zich spreken, terwijl Demey, Kusters en Paridaen met krampachtige emo-tv proberen om meer te zijn dan een gewone goochelshow."
Dit klinkt nog ingewikkelder dan de truc die we net hebben beschreven, maar zo is het leven soms ook en zoals altijd weet De Standaard wat en hoe wij moeten denken. Wat zouden wij toch zijn zonder hen? We keken naar een slecht programma met hoogstens een paar geinige trucs en we beseften het pas na het lezen van De Standaard.
