Oorspronkelijk gepubliceerd in april 2024

Ik, ziek?

Eduardo is BV-kapper van beroep. Hij heeft het voorbije decennium op de filmset al vele "BV's in wording" gestyled en geknipt. Nu maakt men daar een probleem van en hij begrijpt het niet.

Toen die reeks (*) werd opgenomen voor TV, zegt Eduardo, toen zat die kerel die nu de aanstichter is van alles, wekenlang bij mij in de stoel. Ik knipte zijn kop en zorgde ervoor dat hij er uitzag zoals de dag voordien. We hebben dus heel wat uren samen gesleten en gekletst. Hij is zowat 25 jaar jonger dan ik, maar ik weet dingen van hem die niemand weet. Als ik ze vertel, dan staat het kot bij hem op stelten en hij weet hoe loslippig ik kan zijn, dus hij behandelt me met de nodige eerbied. Als ik zeg dat ik met een lekke band op de E40 sta, komt hij me halen, daar ben ik zeker van. Toen toch, voor de affaire.

Op een avond laat, vele jaren geleden, hij was er net twintig, denk ik, ik zit zoals zo dikwijls alleen thuis na een vermoeiende draaidag. Ik voel mij eenzaam, dus ik denk: waarom stuur ik hem eens geen SMS? 't Is een ventje dat mij ligt. Ik neem mijn smartphone, ik tik in: "Kapper aan Pauw: nog zo laat bezig?". 't Is een gokje, ik weet niet wat hij op dat moment zit te doen, maar het draait goed uit. "Ja, jij ook?" stuurt hij terug. Ik zeg dat hij knap geacteerd heeft die dag en dat het niet alleen aan zijn knappe kop ligt. Ik voeg eraan toe dat hij barst van het talent en dat ik hem hot vind. Hij reageert niet onmiddellijk. Heeft hij me begrepen? Hij kent mijn geaardheid en hij heeft er geen probleem mee dat ik op mannen val, zei hij eerder, al is het niet zijn ding. Maar ik vind hem dus wel mijn ding. "Ik ben een beetje verslaafd aan je", stuur ik na.

Ting! "Had jij geen vriend?" antwoordt hij. Tuurlijk heb ik er een, maar die moet hier niks van weten.

Ben ik te ver gegaan? Heb ik hem afgeschrikt? Ik excuseer me, ik was efkes verward, zeg ik, als ouwe vetzak beeld ik me beter niks in met zo'n jong ventje. Ik beloof dat ik hem niet meer zal lastigvallen met dat soort berichtjes. Ik stuur hem alleen nog dat ik hem niet hot vind maar smoking hot. En dat ik mijn haar zou afscheren om te doen alsof ik kanker heb en zo via "Make-a-Wish" een afspraakje kan versieren met hem. Meteen daarna laat ik hem weten dat het er los over is van mij. Hij spreekt me niet tegen, dus ik bied nog eens mijn excuses aan. Hij vraagt geen berichtjes meer te sturen; hij valt alleen op vrouwen en hij heeft er al een. Ik laat hem weten dat ik in zijn ogen wil verdrinken. Het komt uit een boekje. Ik sluit de nacht af met nog een tiental SMS'jes. Hij hapt niet toe maar hij blijft beleefd, want als ik boos ben, word ik loslippig en dan kan ik zijn eerdere ontboezemingen vanop de kapperstoel misschien niet langer voor mezelf houden.

De volgende dag zie ik hem als gewoonlijk in die stoel. Ik doe zijn haar alsof er niks is gebeurd tussen ons.

's Avonds stuur ik hem een SMS dat ik naar hem smacht. En dat ik de hoop kan dragen, maar de wanhoop niet, of omgekeerd, weet ik veel. Hij zegt nogmaals dat ik hem in een moeilijke situatie breng. Dat hij een vrouw heeft etc., maar dat riedeltje ken ik en ik ga er niet meer op in. "Was ik niet heel stout gisteren? Is er iemand boos?" tik ik in. "Nee", antwoordt hij, want hij durft niet anders, "er is niemand boos. Of had je het over mijn vrouw?" Haha. "Ik was een beetje dronken toen ik die SMS'jes stuurde", schrijf ik. Voilà, opgelost.

Zo gaat dat dus nog enkele weken door, ik stuur hem nog een paar honderd SMS'jes, genre (a) hoezeer ik naar hem smacht (b) dat ik mij niks moet inbeelden als ouwe vetzak, en (c) dat ik hem wil nXXXXn. Niks fysiek dus.

... en net daarom begrijp ik niet wat er nadien is gebeurd: jaren nadien klaagt hij me opeens aan, samen met nog een tiental toendertijd jonge BV's in wording die ik misschien flirterige SMS'jes heb gestuurd, maar zeker geen duizend in totaal (het kunnen er meer zijn en ook minder, maar precies duizend? Dat zou me verwonderen). Zotternijen dus die ze nu "stalking" noemen. Is dat een nieuw woord? Weten ze wel wat ze zeggen? Stalking is strafbaar! Moest het zijn dat ik ooit iemand lastig heb gevallen met SMS'jes, dan ben ik bereid om mij daarvoor te excuseren. Het was trouwens meestal 's avonds en 's nachts dus wat geeft het?

Nu zijn we opnieuw enkele jaren verder en die zaak blijft mij achtervolgen. De rechtbank heeft mij veroordeeld en ze laten me geen BV-kop meer knippen. Is DAT dan normaal? Heb ik iemand aangerand of zo?

(*) De naam van de reeks is bekend bij de redactie.